Կային- չկային յոթ երեխա կային։ Նրանց անուններն էին՝ Էլեն, Սիլվի, Մարիա, Ալեն, Տիգրան, Հայկ, Արսեն։ Սիլվիի մայրիկն երեխաներին մոտեցավ և լացելով ասաց․
— Երեխաներ ցավոք սրտի այլևս ձյուն, գեղեցիկ փաթիլններ չեն լինելու։
Սիլվին ասաց․
-Ինչ է պատահել, մայրիկ ինչու՝ չի լինելու։
Մայրիկն ասաց․
-Չի լինելու և վերջ։
Երեխաններն սկսեցին մտածել պատճառը, Սիլվիի մայրիկն ասաց․
-Լավ ես ձեզ կասեմ, բայց ոչ մեկին չասեք։
Չենք ասի ասացեք։ Սիլվիի մայրիկն ասաց, ինչ, որ տան մեջ ապրում է շատ վտանգավոր տատիկ, որը չի ցանկանում տեսնել ձմեռն և նոր տարին։ Ինչո՝ւ ասացին երեխաները , մենք ուզում ենք իմանալ պատճառը, այդ ամենի։ Երեխաներն իմացան տեղն և մայրիկից թաքուն գնացին։ Նրանք հասան և փորձեցին ձմեռային նվերներով դիմավորել տատիկի հետ, որովհետև տատիկն ձմեռը չեր ստանում նվեր քանի, որ նա շատ չար և անսիրտ երեխա էր։ Տատիկն ասաց, որ նրան ոչ ոք նվեր չի նվիրել, և ասաց, որ նա շատ շնորհակալ է նրանցից։ Երեխաներն հասկացան, որ հերոսությունն նրա մեջ չէ, որ կռվել այլ նրա մեջ որ մտնել մարդու դրության մեջ և ըստ բարիությամբ նրան օգնել։